Ya Kazanırsa Birgün Hayat?

Umulmadık bir virajdan geçip tam koynuna düşünce hayatın,tutunduğun her dal çatırdamaya başlayınca,ötüşen kuşların cıvıltısını pek farketmiyor insan . Korunaklı değildi çıktığımız yol,biliyorum..ama biraz olsun kucaklanmak,biraz olsun sarılmak yüreklendiriyor insanı . Daha bir yakına getiriyor sanki ufuktaki aydınlığı... Bir mum ışığı bile olsa o ufukta gördüğün , en azından sana güneş gibi geliyor umutlarla...ama olmuyor işte düşündüğümüz gibi...Hayat öyle acımasız oluyorki bazen,o elindeki umutlandığın sıcak bir kucaklamayı , gülümseyen bir yüreği bile elinden alıyor.ardı ardına geliyor sonra yıkılışlar.buz kesilmiş bir yürek ardından.sonra düşünmeler uçsuz bucaksız... Sabahlara kadar düşünmeler. Sınırları sabah ezanlarına dayanan ve delilik kokan , üzerine kırağı düşmüş , sabah ayazı yemiş düşünmeler başlıyor. kimsenin ilgilenmediği...kimsenin görmediği,göremediği yada görmek istemediği yerlerde kalıyor nedense yürek.sığınacak bir sundurma bulup orada süresiz kalıyor sonra hayatın sağnak hüznünden.acısı dinene kadar çıkmıyor,çıkamıyor yada...korkuyor... Sonra bir diriliş yeniden...yeniden doğuş...doğruluş...o güne kadar yaşadıklarını yok sayıp.yaralarını iyileştirmenin sevinciyle herşeye yeniden bakıyor.herşeye yeniden başlıyor...yaşamanın ona verdiği güçle direniyor...sabrediyor... Kaybetmemeli hayata karşı . Hayata karşı koymalı . Direnmeli...uzun uzun...umutlar tüketsede yürek , yinede direnmeli . yaşamanın anlamı olmalı bu...herşeyin anlamı . yaşamalı ve direnmeli...ve direnirken düşünmeli...YA KAZANIRSA BİRGÜN HAYAT .?." 18.01.2006 Güzel Yazılar Serisinden...