Bir - RSF Serisi / 2. bölüm

"Ah Bu Ben - Mashar Alanson" "Toprak Özlemi"

Zor bir gündü geride bırakılan… Ne “speaking” sınavımdı bu günü zor yapan ne de geç uyanmış olmam… Artık o derece basit konulara zor demeyi bıraktım sanırım. Bu gün vedalaştım bir dostumla acı bir şekilde. Aslında uzun zaman olmuştu “dostum” sıfatını kullanmayalı; ancak senden ayrılınca sanırım çok şey koptu içimden. Hele ki taksiyle giderken ağlama tribi vardı ya onu hiçbir zaman unutamayacağım sanırım. Ah Toprak’ım ne vardı sınavının o uyduruk kısmında o büyük hatayı yapmasaydın. Kaybetmeyeceğim diyorum seni, ne uyduruk bir sınav ne de mesafeler koparabilecek seni benden diyorum içimden sana ama yine de bir korku var. “Sen beni tanımazsın severim de söylemem” Belki sana garip geliyor seni bu kadar sevdiğimi sadece ayrıldığımız şu günlerde söylemem, ama sanırım insan kaybetmeye yakın zamanlarda anlıyor bazı şeylerin değerini… Aslında tanışamadık o kadar, ciddi ciddi de konuşamadık uzun uzadıya. Ama o kısa ve küçük görülen anıların değeri bende o kadar büyük ki o büyüklüğü burada kelimelerle anlatmaya çalışarak mahvetmek istemiyorum. Tanışamadık demiştim ya, sanırım içimizden tanıştık biz. Geyik yaparken bile tanışıyorduk, dışımız geyik yaparken içimiz derin bir tanışma faslı içerisindeydi. Ama benim tanımadığını düşündüğüm bir özelliğim var işte; seviyorum ve söyleyemiyorum. Sende de öyle oldu sanırım. Taşlaştım sanırım, korkar oldum incinmekten, kırılmaktan ve söyleyemez oldum sevdiğimi… Ne güzel anlatıyor işte Mashar Alanson : “ Sen beni tanımazsın, severim de söylemem” Senin yüzüne yine söyleyemem buradaki sevgi çağrıştıran sözcükleri, yüzüne diyemem senin değerin bende çok büyük diye ama öyle işte… “Sen beni uzak sanırsın Bilirim söz dinlemem” Bizi uzak gördüler aslında, ben muhabbetinde ciddiyet, dostluklarında asabiyet isteyen yavşak biri olarak tanındım belki Bilkent’te ama öyle değildim aslında. Sen tanıdın beni, muhabbetimde genellikle ciddiyet sevmem, ciddiyet insanın içinde olmalıdır derim hep, dostluklarımda ise her şey vardır benim… Seninle arkadaşlık yapamayacağımız insanların gözünde öylesine yerleşmişti ki sana yaklaşamıyordum bile… Bilirim aslında söz dinlemem ama dediğim gibi öylesine hapsolmuş ki içimdeki çocuk çıkamadı sene boyunca, ama şimdi o özgür sanırım… “Ah bu ben kendimi nerelere koşsam Saklansam bir yerlerde gizlice ağlasam Ah bu ben kendimi nerelerde bulsam Çekilsem sahillere hayaller mi kursam” Ya kendim… Cidden çok zor bir insanı bu kadar hızlı sevmek, nasıl oldu bilmem… İlk kez seni sevdiğimi sabahlara kadar NBA 2006 oynadığımız gecelerde fark etmiştim. O kadar güzel eğleniyor, baş başa kaldığımızda o kadar güzel muhabbet ediyorduk ki… Kimsede bulamamıştım ben bu yakınlığı… Sanırım benziyorduk diye ondan söylemiştim zaten sana. Şimdi kendimi nerelere koşsam ben? Uzun zamandır ağlayamayan bir çocuğum gözlerinin dolmasına neden oldu biliyor musun gidişin. Belki bunun için bile sevebilirim seni çünkü o kadar çok istiyorum ki bu aralar ağlamayı. Senin ayrılığın yaptı sanırım bunu… Şimdi buluyoruz kendimiz yavaş yavaş, ikimizde. Ama artık yaz geldi sanırım, sahillere çekilip hayaller kurma vakti geliyor yavaş yavaş. Anlatamıyorum aslında hissettiklerimi. İçimden gelenleri yazayım bari diye düşünüyorum. Sınavında kalma be Toprak, Üzülme be Toprak, Ayrılmayalım be Toprak, Üzmeyelim bir daha kendimizi değmeyecek kızlar için be Toprak, Mutlu ol be Toprak. Çünkü en fazla sen hak ediyorsun mutluluğu… Daha çok şey paylaşacağız böyle hemencecik bir sınavın sonucunu bahane edip kaçmak yok… Ben ve arkamdaki manzara seni özledi bile… Buradaki çok şey özlüyor seni, mesela yanımdaki sandalye senin orada oturup benimle konuşmanı istiyor. Mesela pencere bilgisayarda son ses Çilekeş açıp oradan dışarıya bağıra bağıra şarkı söylememizi özlüyor. Mesela dışarıdaki yol acele acele koşarak Tunus arabasına yetişmemizi özlüyor. Mesela doğu bahçedeki çimler üzerlerine gece yatıp geçmiş aşklarımızı yaşamamızı özlüyor. Bunlar sadece birkaç misali olabilir buradaki “sen” özleminin. Şimdi… “Ah bu ben kendimi nerelere koşsam Saklansam bir yerlerde gizlice ağlasam Ah bu ben kendimi nerelerde bulsam Çekilsem sahillere hayaller mi kursam” Biliyorum sana adadığım bu şarkı normalde bir aşk şarkısı, sevgiliye söylenecek bir şarkı ama şimdi ne zaman dinlesem seni anımsatıyor. Hem sen bir sevgiliden daha çok hak ediyorsun bir şarkıyı. Benim sınav çıkışımda bile yanında bunu mırıldandığımı hatırlarsın belki… İşte orda da içimden sana söylüyordum işte. Dünyadaki her şeye insan mana katarmış, bana göre de bu bir aşk şarkısı değil, “Toprak Özlemi” şarkısı. Kendine çoook iyi bak. Görüşeceğiz… “ Gel dersen hemen. Çağırmasan geçerken, Yerle gök arasında bir yerde…”

RapidShare & HemenPaylas & MegaShare İyi Dinlemeler... Saygılar...