Bar

Riza Abi israrlarimi kiramamis, sakin bir yere gitmek yerine benimle bara gelmeye ikna olmustu. Onunla eglenmek istiyordum, onu baskalariyla konusurken izlemek istiyordum. Ne zaman birisiyle tanisacak olsak sessizlesir, hic lafa karismaz, el sikismaya bile cekinir, sessizce kenarda otururdu. Sebebini sordugumda, senle tanistimi bile garipsiyorum, hayatimin yalniz gecmek istedigini dusunuyorum demisti. Bu bana guven vermisti, onun icin degerli oldugumu hissettirmisti. Dusuncem bara girdigimizde iceride olacak arkadaslarimla denk geldigimde aksam beraber takilip Riza Abi gibi harika bir insani onlarla da tanistirmakti. Ah simdi aklima geldi ona harika dedigimde daha beni tanimiyorsun bu kadar kesin yargi sahibi olma der o nedenle yazdiklarimda da dememeliyim. O gece iceride birkac yakin arkadasim vardi. Rahat bir masaya yerlestik. Riza Abi'ye caktirmadan onlarla goz goze gelmeye calisiyordum. Beni gorsunler yanimiza gelsinler istiyordum. Size yemin edebilirim, neredeyse yuzlerce kez gozgoze geldik ama hicbiri umursamadi. Alindim kirildim ve kabullenemedim. Gorunmez olmak bana gore degildi. Riza Abi durumu anlamiscasina onlar seni gormuyor degil sen onlari yanlis goruyorsun dedi.   Yani onlarin gozunden nasil goruldugunu hayal edemiyorsun dedi. Ne demeye calisiyorsun abi gorunusum icin arkadasim olmuslarsa eger hic olmasinlar dedim. Yine yanlis anladin ama simdi aciklayamam onun da zamani gelecek dedi. Kafam karisti, umursamadim. Hirsla kendimi ickiye veriyordum ki, yoldan gecen bir kopegin bana bakislarina takildi gozum. Hersey gecmisti, ben rahatladim Riza Abi bir yudum daha aldi, kopek havladi ve sahibibin cekistirmeleriyle yurumeye devam etti.