Bir Zamanlar RSF serisi vardı...

Heyecandan gözlerim şaşkına dönmüştü. Geçtiğimiz birkaç gündür bu heyecanımı belli etmiyor, etrafa gülücükler saçıyordum Sanıyormusun ki ben olasılıksız olayları düşünüyorum. Yavaşça ekrana yaklaşyım. İyi bir öğrenciydim, dersime çalışmıştım. Önce numaran ve adın gözüme çaracaktı. Sonrasında o güzel harflerden birini görüp, omzuna en sağlamından bir yumruk atacaktım. Sarılıp tüm gün bu güzel haberi kutlayacaktık.

Artık alfabemde sevmediğim bir harf var biliyor musun? SAdece o satırın sonunda o harfi gördüğüm için sevmiyorum o harfi, "F" harfini. Yapacak bir şey, söyleyecek bir söz bulamıyordum. Aptallara hakaret olmasın aptal olmuştum. Yalpalıyordum hatta yalan söylemeyeyim resmen yıkılıyordum.

Sonra O'na isyan ediyordum ki, sen orada tam zamanında yetişerek neden üzüldüğümü bana yeniden hatırlattın. Senin büyük benimse küçük bir yolculuğum vardı. İnsan önemsemenin ne demek olduğunu son kullanma tarihi geçmiş önemsememeler sayesinde öpreniyormuş, öğrendim.

Hayatımda nadir olur, sevdiğim ve arkasından ağladığım erkekler. Yooook, üstüne alınma ağlamadım, sadece başkalarıyla sarıldım, seni andım, şepkayı kafamdan iki gün çıkarmadım, onla yatıp onla kalktım.

Hadi dön geri gel. Söz veriyorum her istediğinde sarılcam sana. Her esprine gülücem, galga geçmicem. Üzme beni, dön geri...

Hassiktir Yaaa!!!!